De Donkeys

Edgar Michel

Vanaf mijn mijn derde jaar houd ik mij bezig met muziek. Toen zat ik al achter de Telefunken bandrecorder van mijn vader om muziek op te nemen van de Draadomroep en de radio. De Draadomroep was een voorziening vooral bedoeld voor gastarbeiders met muziek uit hun thuislanden. Zodoende hoorde ik al heel vroeg Griekse, Turkse, Joegoslavische en Marokkaanse volksmuziek. Daarnaast had mijn vader een grote collectie jazz-platen waardoor ik van huis uit een grote muzikale bagage heb meegekregen. Toen in 1973 “Crazy horses” van The Osmonds uitkwam wist ik het. Ik wilde ook zo orgelspelen. Ik heb vervolgens drie jaar les gehad op electronisch orgel met baspedalen. Een Eminent uit Bodegraven en zo klonk hij ook…. dus geen Crazy Horses voor mij. Later leerde ik dat ik een Hammond-orgel had moeten hebben… 
Vervolgens kwam de volgende liefde: Drummen! Ik drumde op alles was los en vast zat tot mijn moeder er gek van werd. Ze heeft me op les gedaan bij de fanfare waar ik naar hartelust op de snaretrom mocht slaan tot ik goed genoeg was om in zo’n apenpakkie met de optocht mee te lopen. Dat vond ik maar niets dus toen maar gestopt en mijn drumambities aan de wilgen gehangen.

Toen kocht mijn vader een klassieke gitaar. Maar wie ging erop spelen? Jawel. Dat was ik. En ik probeerde van iedereen die ik kende en ook gitaar speelde iets op te steken. Na een aantal weken ploeteren leerde ik mijn eerste blues spelen. Ik probeerde met alle platen die ik had mee te spelen en al gauw begon het ergens op te lijken. En aan het eind van de middelbare schoolperiode speelde ik in mijn eerste bandje.

Omdat alle leden gingen verhuizen ging dit ter ziele en zat ik weer thuis met mijn gitaar maar toen kwam ik in contact met de wondere wereld van MIDI. En kon ik met synthesizers en sequencers in mijn eentje doen waar normaal een heel orkest voor nodig was. Mijn orgelkennis kwam hier toch weer mooi van pas. In combinatie met gitaren heb ik een hele instrumentale CD volgespeeld onder de naam Eclipse waar ik bescheiden succes mee heb geboekt.

Toch gaat er niets boven samen muziek maken dus heb ik de MIDI weer in de ijskast gezet en alleen de gitaar opgepakt. Maar ja. Een liedje spelen zonder zang is al gauw saai dus ben ik toch maar begonnen met zingen. En als troubadour merkte ik dat er veel deuren voor je opengaan. Toch wilde ik graag in een band spelen en toen de kans zich voordeed om Stupid Donkey te vormen samen met Peter en Martin heb ik dit met beide handen aangegrepen. Nadat ik daarnaast een tweetal jaren bij een a capella-koor heb gezeten is mijn zang zodanig verbeterd dat ik vrijwel naadloos de vrijgekomen rol van leadzanger na het vertrek van Frank Wijnen heb kunnen invullen. Niet alle nummers zijn geschikt voor mijn stem dus ook Martin, Wilfred en Stevan zetten hierin hun beste beentje voor

Peter de Graaf

Samen met Edgar heb ik in 2007 aan de wieg gestaan van Stupid Donkey.
 Ik ben me pas op latere leeftijd met muziek maken gaan bezighouden en heb nooit het vermoeden gehad dat ik ooit in een band zou gaan spelen. Maar op het juiste moment ben ik met de juiste personen in contact gekomen waardoor het er toch van is gekomen.

Basgitaar speel ik sinds 2005. Voor die tijd ben ik wel met de gitaar aan het stoeien geweest maar de bas past beter bij mij; niet echt op de voorgrond aanwezig maar zoals het een basspeler betaamt, stabiele basis op de achtergrond.
 Bij een van mijn eerste baslessen vroeg de leraar me of ik zin had om in een bandje (Museire) te acteren en dat was de opmaat naar uiteindelijk Stupid Donkey waar ik samen met Edgar in 2007 de bas(is) voor heb gelegd.

Martin Le Loux

Op mijn 10e jaar ben ik begonnen met muzieklessen op klarinet bij de volksmuziekschool in Alkmaar. Al vrij snel daarna ben ik bij de plaatselijke harmonie gaan spelen waarvan ik me vooral de koude vingers herinner die ik kreeg tijdens de jaarlijkse 8 oktober optochten en de intocht van Sinterklaas.
De veilinghal in Blokker had in 1964 al enige bekendheid gekregen door een optreden van een muziekbandje uit Liverpool, maar werd pas echt wereldnieuws begin 70-er jaren door de muziekconcoursen waar ik met de harmonie aan deelnam. Tegen het eind van mijn middelbare schooltijd kon ik het succes niet meer aan en ben afgehaakt en totaal gestopt met muziek maken. Halverwege mijn forties begon het om onverklaarbare redenen (midlife crisis?) weer te kriebelen en heb ik op een van de Bunnikse muziekschool gehuurde tenorsax een jaartje saxofoonles genomen. Een aantal jaren heb ik saxofoon gespeeld in het combo van het Popkoor Zuilen uit Utrecht waarmee ik zelfs twee keer op het podium van Paradiso heb gestaan, een heel bijzondere ervaring.
Vrijwel sinds de start ben ik onderdeel van Stupid Donkey waar ik de mondharmonica er terloops bij ben gaan doen vanwege de breedte van het repertoire.

Wilfred Holmers

Op 9 jarige leeftijd ben ik begonnen met drummen in de familieband. Of dit nu was omdat ze nog geen drummer hadden of omdat ik overal op aan het tikken was dat weet ik niet meer. Het feit is wel dat die dag het begin was van een uitgebreid muzikale “carrière”.

Naast de familieband drumde ik destijds bij de plaatselijke tamboerkorps, speelde ik in de ritme-sectie van de locale harmonie en drumde ik in een rock-band.
 Tijdens en na mijn studie heb ik gespeeld in een jazz en een pop-rock band in Arnhem.
Nadat ik op mezelf was gaan wonen is het drummen een aantal jaren uit beeld geweest i.v.m. de geluidsoverlast.
 Het drumbloed bleef echter door mijn aderen stromen en nadat ik een keer op een electronisch drumstel had gespeeld was ik niet meer te stoppen.
 Na een aantal jaren gedrumd te hebben bij een Ierse pop-band werd het verlangen om onvervalste rock- en blues muziek te spelen steeds groter.
 Toen ik in de zomer van 2013 als drummer bij Stupid Donkey aan de slag kon was voor mij de muzikale carrièrecirkel weer rond; nu kan ik al mijn energie weer kwijt in onvervalste rockmuziek !

Stevan Michel

Op mijn 14e aangestoken werd ik aangestoken met het gitaarvirus door mijn broer Edgar. Toen ik eenmaal de drie akkoorden van ‘(I can’t get no) Satisfaction’ kon rammen op m’n gitaar, was ik niet meer te houden.. 

Er volgden verschillende bandjes en er werden eigen liedjes geschreven. Rond de eeuwwisseling werd een talentenjacht gewonnen die werd beloond met geluidsopnames in een muziekstudio.

Er werd opgetreden op scholen, in kroegen, lokale podia en kraakpanden. 

Nu, 2 decennia later heb ik de draad weer opgepakt: sinds  2019 treedt Steef weer af en toe op met z’n  eigen liedjes met z’n andere band ‘Pink Moon’.
Sinds mei 2023  speel ik mee met Stupid Donkey, waar ik met groot genoegen de oude jaren ’70- en ’80 rockklassiekers voor publiek tot leven brengt.